ஜல்லிக்கட்டு

"கிரஹப்பிரவேசத்தில்" வீட்டிற்குள் முதலில் 'மாட்டையும் கன்றையும்' ஓட்டிச் செல்லவேண்டும் என ஒரு சம்பிரதாயம் உள்ளது.  இந்த காரியத்தை எந்த புண்ணியவான் எதற்காக ஆரம்பித்து வைத்தார் என தெரியவில்லை. எனது உடனுறை நன்பர் ஒருவர் சமீபத்தில் "கிரஹப்பிரவேசம்" நடத்தினார்.  இந்த நிகழ்ச்சிக்கு மாடு பிடிக்கும் வேட்டை அவ்வளவு சுலபமாக அமையவில்லை.  தெரிந்த இடங்களில் ஏற்கனவே 'புக்' ஆகிவிட்டது அல்லது "மாடு இருந்தால் கன்று இல்லை".  எனவே இவ்விஷயங்களில் சற்று அனுபவப்பட்ட "பாண்டிய மன்னனுடன்"  "மாடுபிடி" உலா கிளம்பினார் நன்பர். வெகு நேர அலைச்சலுக்குப்பின் ஒரு இடம் அகப்பட்டது போலும்.  நன்பரிடமிருந்து "கால்" வந்தது!.

"சார்..மாடும் கன்றும் கிடைத்துவிட்டது.  ஆனால் கருப்பு மாடு பரவாயில்லையா?"

"கருப்போ ..வெளுப்போ அது பசுமாடுதானே" 

(எனக்கு அது எருமை மாடாக இருந்துவிடுமோ என அச்சம்!)

"ஆமாம்"

"பிறகென்ன..புக் பண்ணி விடுங்கள்"

"சரி சார்"

வெற்றிக் களிப்புடன் மாடுபிடி வேட்டை முடிந்து வந்து சேர்ந்தார் நன்பர்.

"என்ன சொன்னார் மாட்டுக்காரர்?"

"ரொம்ப கஷடமாப்போச்சு சார்.. ஒரு ஆள் இதற்கெல்லாம் மாடு கொடுத்தால் மாடு செத்துவிடுமாம் என்ற விபரீத காரணமெல்லாம் சொன்னார். கடைசியில் பிரபு என்று ஒரு ஆள் அகப்பட்டார்.  ஐநூறு ரூபாய் சார்ஜ்.. நூறு ரூபாய் அட்வான்ஸ்.."

"காலையில் ஓட்டி வருவானா இல்லை முதல் நாள் இரவே வந்து கட்டிவிடுவானா?"

"இல்லை சார்.. தங்கமான ஆள்...இந்த பிரபு கை நீட்டி அட்வான்ஸ் வாங்கிவிட்டான்

என்றால் மாடு உங்களுடையது... சொன்ன நேரத்திற்கு மாடும் கன்றும் வந்து சேரும்..அதுதான் சார் இந்த பிரபு - நீங்கள் கவலைப் படாமல் போங்கள் என்றல்லாம் சொன்னான்"

எனக்கு இந்த வசனங்கள் சந்தேகத்தை ஏற்படுத்தி விட்டது.  

'புரோகிதரை அழைத்து..மாடும் கன்றும் கிடைக்காவிட்டால் என்ன செய்வது"  என கேட்டு வைத்தேன்..

"கிடைக்காவிட்டால் பரவாயில்லை...மாற்றாக கொஞ்சம் "கோமியம்" எடுத்துக் கொண்டு செல்லலாம்..  வாஸ்த்து ஹோமத்தில் சரியாகிவிடும்." என்ற பதில் சந்தேகத்திற்கிடமாக இருந்தாலும்,  இதற்கு 

மேல் ஆராய  விரும்பாததால் விட்டுவிட்டேன்.

ஆயிற்று...காலை மூன்றரை..(குறித்த நேரம் நாலரை-ஆறு) மாடும் கன்றும் வந்த பாடில்லை..பிரபு செல்போனில் "ஆன்ஸர்" இல்லை.  ஆஹா...மாட்டிக் கொண்டோமா..மாற்று ஏற்பாடாக "கோமியத்துக்கு" இந்த நேரத்தில் எங்கே போவது?

சற்றும் கவலைப்படாமல் எங்களது நன்பர்கள் களமிறங்கிவிட்டனர்.  ரோட்டில் படுத்துக் கிடக்கும் மாட்டையெல்லாம் எழுப்பி.."நீ பசுவா..காளையா?" என விசாரிக்க ஆரம்பித்து விட்டனர்.  நான் நம்பிக்கை இழக்க ஆரம்பித்த போது.. போன் கால்..

"சார்...வேறு ஒரு மாடும் கன்றும் கிடைத்து விட்டது..வந்து கொண்டே இருக்கிறோம்"

ஜல்லிக்கட்டு வீரர்கள் மாட்டைப்பிடித்து விட்டனர்.

"சபாஷ்... சீக்கிரம் வாருங்கள்"

வீட்டிற்கு வெளியே நாங்கள் காத்துக் கொண்டிருந்தோம். ஒரு வழியாக மாடும் கன்றும் வந்து சேர்ந்தது.

மாட்டின் கண்களில் தூக்கக் கலக்கம். சந்தேகப் பார்வையுடன் தயங்கியபடி வந்தது.

புரோகிதர்,  நன்பரின் இல்லத்தரசியிடம் "மாட்டிற்கு சந்தனம்..குங்குமப் பொட்டு வையுங்கள்.. நேரம் ஆகிறது"  என்றார்.

நன்பரின் மனைவிக்கு மாடு என்பது நாலு காலும் ஒரு வாலும் உள்ள பிராணி என்பதைத் தவிர வேறொன்றும் தெரியாது.  கொம்பு வேறு கூர்மையாக இருந்தது.  நான் நன்பரை நோக்க அவர் "தேமே" வென கிழக்கே பார்த்துக் கொண்டிருத்தார்.  மாடு தலையை-கிலையை ஆட்டிவைத்து விடுமோ என்ற அச்சத்தில், நானே "சுவீகரித்துக் கொண்ட" பொறுப்பு உந்த,  அம்மனிக்கு 'எஸ்கார்ட்' ஆனேன். மாட்டிற்கு பொட்டு 
வைத்தாகி விட்டது.  

"மாட்டின் பின்புறமும் பொட்டு வையுங்கள்."

போச்சுடா!   காலையோ வாலையோ சுழற்றி விட்டால்..?.. மாட்டின் பின்புறமும்  போய் நின்று கொண்டேன். ஒரு வழியாக எல்லா   சடங்குகளும்  முடிந்து, மாட்டை உள்ளே ஓட்டிச் செல்ல முயன்றனர்.  

வீட்டின் 'சிட் அவுட்டினுள்'  மாட்டைப் பிடித்து, கிட்டத்தட்ட தள்ளினர். வீடு 'டைல்ஸ்' போடப்பட்டிருந்தது.  மாடு முன்னிரண்டு கால்களை வைத்ததும் அதன் கால்கள் விபரீத கோணத்தில் 'சர்ர் ...ரென விரிந்து கொண்டது' .  மாடு கண்களில் பீதியுடன், டென்ஷனாக சாணி போட ஆரம்பித்தது.


'போதும்..போதும்..இதுவே போதும்..' புரோகிதர் உட்பட அனைவரும் கோரஸாக அலறினோம்.

ஆனால் மாட்டின் சொந்தக்காரர், எந்த காரணத்தாலோ முழு மாட்டையும் வீட்டின் உள்ளே தள்ள முயன்று கொண்டிருந்தார்.  

பின்னாலிருந்து ஒரு குரல் "ஒரு பெரிய ஜமக்காளத்தை விரித்து..அதன் வழியே மாட்டை சாமி ரூம வரை  அழைத்துச் செல்லலாம்"  என இலவச 
ஆலோசனையாக வந்தது.

இந்த ஆலோசனை அனைவரையும் கலவரப்படுத்த, உடணடியாக நமது 'ஜல்லிக் கட்டு வீரர்கள்' களத்தில் மீண்டும் இறங்கி,  மாட்டுக் காரரையும், மாட்டையும் வெளியே அனுப்ப எத்தனித்தனர்.

"இன்னும் ஒரு ஐம்பது ரூபாய்" போட்டுக் கொடுங்க சார்..." - மாட்டுக் காரர்.

இவர் முழு மாட்டையும் உள்ளே செலுத்த பிரயத்தனப் பட்டதன் காரணம் இப்போது புரிந்தது.

கதை இத்தோடு முடியவில்லை என்பதை வாசகர்கள் யூகித்திருப்பீர்கள்.

ஒரு மணி நேரம் கழித்து, முன்பு புக் செய்த அந்த 'பிரபு' மாட்டுக் காரர் வந்தார். 

ஏற்கனவே மாட்டின் நெற்றியில் சந்தனம்...குங்குமம்..

ஆஹா...இரண்டு இடத்தில் 'அட்வான்ஸ்' வாங்கிவிட்டார்.

'மாழு ழெடி ஷார்... உழ்ழே அல்சிகினு வர்ட்டா ஷார்...? இந்த பிழபு ஷொன்னா ஷொன்னபடி நழந்துகுவான் ஷார்! கொழ்ஞம் லேட்டாகிடிச்சு  ஷார்  '

மீண்டும் நமது ஜல்லிக் கட்டு வீரர்கள் அவசரமாக களத்தில் இறங்க 
வேண்டிய வேளை வந்து விட்டது..  'பிழபு' வெற்றிகரமாக வெளியேற்றப் பட்டார்.